KUYTU YOKLUK
Odam
Gümüş kanatlı kelebeğin düşüdür
Gecenin gördüğü,
Sekip giden yıldız taylarının ardından
Yatağını unutmuş suların özgürlüğü desem,
Alevin ortasından geçip gitsem;
Külün biriktiği yerden
Ölülerini kaldırsam çocukların,
Savaşın acılarını sarsam;
Güz rüzgârlarına ağlayışlarını saran
Evlerin pencereleri,
Boş avlularda uçup konan
Kuş sürüleri;
Uzaklar mı desem
Sıyırıp sırtından çıkardığı gömleğin kokusudur,
Geceleri burnunu gömüp uyuduğum
Nergis kokuları;
Kanayandan gelincikler büyüten
O umarsız gözler,
Kara sürgünlerini budayıp
Uzak topraklarda kök salarken
Yürek titrer, ürkektir el, ayak;
Karışıp gitti renkler
Yaralarını kuytu bir yerde
Sardığın akşamlarda.
ASIM ÖZTÜRK
8.11.2017
8923
