dragonchild
lokman kurucu için
unutturmakla başlar onların cenneti
sen hatırlat!
orucunu tuttuğumuz kusursuz hiçliği
uyandırmaya kıymış tanrıya
sayıklarcasına söylemeye çalıştığımız gerçek
askıda kalır anlamsızlaşarak
tuzla besler kuzularını çoban
et ve vücut aradığını bulacak
şehirler masallar varamadıklarımız ve aşk
içini minnetle dolduran soğumaz yarayı bağırır
çok bekleyişin yorgunluğundan tanır sokak
içindeki ejderi okşayan çocukları
tenin tuzuyla tanışmış insanın
mimiklere taşıdığı kılcal yollar
ateşte yaraya benzer çünkü
üfler kollarsız ellerin özlemlerini
kalbin içinde yürümeye başlar
onların anlattığı masallar
