içini parçalayan ezen o ŞEY
gitmenin zorunlu, tescilli belgesi
imzasını intihar diye atan şairlerin yaşındayım
kalması ne zor bilesin bilmeyesin
gözlerini açmaya korktuğun günlerdesin
görmeyesin annem beni böyle görmeyesin (duasız yenik yarım)
öyle yorgunum ki boynunu kıran her gecede
boşluğa dalmanın sonsuz cehennemi oluyor uykuların
ayaklarım yok sehpa yok
neden ama neden kim itiyor beni ince siyah iplikten acının koynuna
yaşarken doyası ölenlerin türküsü ne renk?
küfreden babaların şiddet kırmızısında
kalbim çöküyor, bir evin içine-dışına
karanlığa açılan her çukura bıraktın sıyrık tenini
üstüm başım paramparça
konuşamıyorum
