Tedirgin ihtimalini biçimledi ardında
önemli iki şeyden biri bitti, karar zamanındayız şimdi
kan kurumaz, Eneis, başka adımlar gerekli,
ısrara muhtaç değil zaman, saklanmıyor bize doğru serinliği
gürültüyle nefes alıp veriyor derimizde ve isyan
apansız görünüşü sanki deniz heybesini çözdüğünde
elimizdeymiş meğer tamamlamak, düş değil çünkü
ovalarda kanlı yüzler, sokakta tanrı, kim bilir kimden,
olmaklığımız sürüklenirmiş tecellisinde,
bir anlık güneşi umarmış yani insanoğlu,
gözyaşlarımız yetmezmiş gibi…
bir görüşe göre tiranlığına girdik “faydalının”
doğduğu yerde ölemeyen insanlarla dolu dünya
bir görüşe göre
adımını atar, durur, burada bir anlam var, sicim gibi dolanır
çocuğunu yer, tavrı emperyal, konuşkan ve çıplak,
bir işgale yetecek kadar,
yekpare istiyor kaderimizi, hevesi nobran
aç kalmış bir çakaldır düşlerimizde
duvar duvar büyütür çığlıkları,
şehirlerimizden kovalar, etimize sokar kızgın sesini
kavrulurken ocaktaki aş, yasakken dememiz rızkı
çakılını yuvarlar sözünün, sözündendir elimizdeki kıyamet
bana sorarsan
karanlık bir gramer boşalacak ağızlara kanın sonunda,
her ne yapsak uğultusu yılanların,
her ne yapsak sarılmış sözcüklere
aç girecek yine yüzyılına, aç ışığının günahında
hiç bu kadar meşru görünmedi işgal,
yoldaşlar, bu kadar zor insan’a varmak
ve başlarına bu hayat gelecek yine
çocukların ince bir hat üzerinde…
dua et sen, bir bayrak ihtimali kadar korkunç bu kâbus,
neye yarar utanmak, aklımda hep aynı yağmur,
sözümüzü kesen mezarlar, arastada bir abdal
şerbetliyiz deme, büyütelim gözbebeklerini
yüzünü görelim kararın
ya da gidip gelen hayır deme isteğini dilimizde
geveleyip durmak yerine böyle, cevap niyetine
bırakalım da çürüsün sabır kendi görkeminde
duyması önemli çünkü, çöktüğü yerde uzun uzun
kendi bokuyla bakışan neslin, kuşkunun ucu açık serisinde
unutulur mu ya hû diye diye, sürülmesi,
parmaklarıyla başlayan dünyaya
önemlidir sesini ufka taşımaya niyetli herkes için
düşüşünde yerini arayan birdenbireliği anlamın
yakmadı eneis’i vergilius, yakmadı,
başka yangınlar çıkacak daha
