Islat kanatlarını Taze çim açar bir günlük saçaklarında Alev bombalarından kurtulursa ihanetin yumruğu inmeden bereketli topraklara Yetişirsen eğer Herkes giderse hiç kimse kalmazsa ; Hafızasını yitirirse seni doğuran ana Bir daha görmesen bile yüzünü Bir kalkan gibi üstüne eğildiğin En sevdiğin Sevilmesi gereken ne varsa Sula kanatlarını tutuşturduklarında Gün senin Bildiğin dilleri unut Yürektir İhtiyacın…

Gülçin Sahilli ile OKB56 yayınlarından çıkan son kitabı “Porselen Bebek” üzerine söyleştik HİCRAN ASLAN H.A; Benim okuduğum ilk kitabınız. Ve daha ilk sayfada dille ilişkiniz beni çarptı. Bu kitabın çok daha ses getirmesini ve konuşulmasını isterdim bir okuyucu olarak. Önceki şiir kitaplarınızın üzerine kattığınız ya da eksiltiğiniz neler var porselen Bebek’te? Neler söylemek istersiniz kitap…

Hüseyin Köse’nin beş yıl aradan sonra bir araya getirdiği Sonuna Yetiştiğim Şarkılar’ı yaşadığımız zamanların bilincinde biriken “bastırılmış sesler”in bazen açık açık bazen gizliden çağıldayan kaynaklarından sesleniyor. Gecikilmiş sevinçlerin yarattığı düş kırıklıkları, yarım kalmışlıkların kanayan anıları, eksilen şeylerin bilinçte olağan sınırlarından taşarak “yokluğun izi”ni kalıcı kıldığı gerçek yaşam ağrıları… Kendini her koşulda umudu ve barışı diri…

Fazıl Hüsnü Dağlarca, ünlü Çocuk ve Allah şiirinin bir yerinde şöyle der: “Çocuklar korkunç Allah’ım Elleri, yüzleri, saçları Uyurlar bütün gece Yok sana ihtiyaçları   Çocuklar korkunç Allah’ım, Bebek yaparlar haçları. Aşina değiller hatıramıza Severken aynı ağaçları.” Öyle ya da böyle, çocuk başına korkunç bir boşluğun, sürekli düşme halini anlatan canhıraş bir kopuşun, dünya cehennemiyle…

Bize Gerçeği Anlat Söylenmemiş şeyler var!Söylendiğine inandığın şeyler!Yeterince söylenmeyen şeyler var!Çok fazla söylendiğine inandığın şeyler! Kalbini deş! O delikten çarşılara, caddelere, sokaklara, köylere, tarlalara bak!Bize sabahın beşlerinde uykuyu, rüyayı ve rüzgarı delerek köle taşıyan çirkin otobüsleri,bok kokan minibüsleri, metroları, taksileri…Kölelerin açılmamış gözlerini, henüz oluşmamış burunlarını,bakır ellerini, kireç ayaklarını, demir kafalarını anlat, hadi! Balyoz gibi vur…

Politik olanla kişisel olanı iç içe geçirerek kendine özgü bir şiir dili kuran Ömer Burçin Özkişi’nin yeni kitabı  Anakronik İhtimaller Okb56 Yayınevi etiketiyle okurla buluşuyor. Şairin bugüne kadar yayımlanan dördüncü şiir kitabı olan Anakronik İhtimaller, bireysel çöküşle politik dağılmanın, bedenle coğrafyanın, travmayla sınıf bilincinin, zamansız isyanlarla kişisel hesaplaşmaların şiirsel bellekten süzülen bir toplamı gibi okunabilir….

Latife Tekin’in Sevgili Arsız Ölüm ve Berci Kristine Çöp Masalları romanları ilk basıldığı zaman, solun hedefi olmuş çok eleştiri almış anlatımındaki farklılığı ile birçok tartışmalara neden olmuştu. Yoksulluğu ve kent içinde yaşayan yoksulları anlattığı bu romanlar, anlatımı ile o dönem sol edebiyatçıların pek de karşılaşmadığı ya da okumadığı bir dil kullanması, kurması nedeniyle gerçekçiliğe başka…

A.K ; Kapak fotoğrafı size ait. Fotoğrafçılıkla bir ilginiz var mı? Şiir de bir tür fotoğraf çekmektir bence; anın, durumun, duyguların, meselelerin… Siz ne dersiniz?   G.K; Evet, fotoğrafla ilgim 2004 yılında çalıştığım bir dergide başladı. Daha sonra fotomuhabir olarak çeşitli basın kuruluşlarında çalıştım. Okul ve ürün fotoğrafçılığıyla da bir süre meşgul oldum. Fotoğrafın elbette…