Bir çocuğunuz doğar sevinirsiniz, büyür okullar bitirir sizinle çatışır, şakalaşır büyüdükçe büyür, askere gider, iş bulur ve evlenir. Yani bir ömür, yirmi yıl geçer… İşte Ramis Dara’nın Kırların Sırları adlı iki ciltlik kitabı yirmi yıl boyunca gelişti, serpildi, büyüdü ve okur karşısına çıktı. Öyle sıradan bir kitap değil iki ciltlik Kırların Sırları. Bitkilerin öyküleri, maniler,…

Dindi rüzgâr halk paramparça sınıf sessiz Saltanatlar, saraylar yükseliyor Yıkıntıları üzerinde cumhuriyetin… Hilafeti istiyor biti kanlanmış tarikatlar Tepelendi laiklik Zafer nidalarıyla geçiyor terk edilmiş meydanlardan yobazlar ordusu… Dindi rüzgâr Halk paramparça, sınıf sessiz Kitlelerde anlaşılmaz yönsüzlük Büyüyor olmalı açların öfkesi Belleklerde kalıcı izler Öncüde derinleşen politik netlik Yaklaşıyor olmalı fırtına Zıtların birliğidir diyalektik…  

Işığın üzerine düştüğü an avuçlarındaki çizgilere inanıyorsun Bu ne demek Âlemlerin kül olması umurumda değil demek Suça ortaksın, o an Gözlerimin önünden gitmeyen yakutların parıltısına baka baka Bildiğin açık bir pencere önünde kargaları sayıyorsun Seni alıp götüren birine iyi karakterim olacaksın yeni romanımda Zaten kötü yaparsam yanarım cehennemde diyorsun On günün yüz öyküsünde Sonrası boşluk…

İçeriden, mutfaktan tabak sesleri geliyor akşam yemeğini yiyor bir adam önden bir aperatif sonrasında avokado salatası dışarı baksa, kaldırsa kafasını yağan karın altında kalanlara görecek ki bacaksız bir adam yürüyor kaldırımda ya şarapnel parçası ya da vakitsiz bir mayın Banyodan sesler geliyor sıcak duşunu alıyor bir kadın akşam yürüyüşünden sonra hava kararmadan evine varmış birazdan…

Lütfen beni sinemaya götürür müsünüz? Çünkü ben çocukluğumu koruyamadım Bıktım savaşınızı seyreylemekten. Diyorsunuz ki; “Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır.” İhtimal o kanın her ünitesinin piyasada bir rayici de vardır. Siz lütfen beni sinemaya götürür müsünüz? Çünkü gayesizim, artık hiçbir şeyi seçemeyeceğim. “Niçin bu da, öteki değil?” Artık bu, bana uygun bir sual değil. O gençlik…

su tırmanıyor yüksek yerlerine kalbimin dervişlerin ıslanmış gölgeleri geçiyor etimden süzdüm aydınlığı ve çivileri insanlar beni kendime kadar taşladı ağzımdaki kanla ovdum çilemi duruyor kalbimin kökünde diş izleri suyu çağırmakla üveylendim moraran etime gülhatmiler çizdim kuşkuyu kaldırdım suya yordum kendimi ismimin üstünü çizin bir leke kalsın duvarınızda güvercinlerin kanatlarıyla gökten söktüğüm bir ağıttır gemim acılar…

tamam geldim yaralarıma toprak karışmış kırgın ve perişan içimde ısırgan dalı hırlayan gövdem geceye bastı ayağını ya bulamazsam bülbül gibi tarağım bir tilki gördüm et çıkarmaya kararlı ateş ettim bir köy bastım yokladım ceplerimi gören var mı ya bulamazsam güneş şahdamarima dokundu ben biledim bıçağımı avazı hoştur dedim kulaklarımda fakirlikten sıcak yanım adını sevdi ya…

En uçlarında gezenim ben Parmaksız ve ihtiyatsız Susamış bir kedinin tüyleri gibi kötürüm İhtiras ve çekişmeden yorgun düşmüş Soysuz bir acının Usulca zerk etmesi gibi derinden Öyle sızdım suyuna bir kere Düşman uyumaz ben daha uyanığım Kılıçtan geçirdim hüznünü Bak bu ebemkuşakları sana Özgürsün! Muafsın bütün yerleşik kederlerinden Azad oldun bütün günahlarından Ve azadesin tenimden…

illegal bir hücreymişim ben ebegümeci kâr etmemiş düşmeme gövdesi yemyeşil gövermiş istemsiz doğurmuş annem ay tutulmuş doğduğum gün bulutlar kapıp koyvermiş seller basmış mahalleyi harap olmuş sümbül süsen… lanetlenmiş bir ruhum ben kırılır tutunduğum her dal maşallah dediğim kırk gün yaşamaz her canlı sohbetime lal kışlarım aylarca sürer iki gün ilkyaz… hep horlanmış bir çocuğum…