TAHİR MUSA CEYLAN

Erimiş maden gibi gri ve dümdüz olurdu yüzü kil benizli ay misali, insan derisinin son solgun hali ya yarı öyküyken rüyada ya ahreti tam ölüyken mezarda görürdü yüzünü balkıyan balık gibi gümüşsü hayattan doğru kalkan ruhun son biyolojik üssü   Canetti yakıştırmıştı onu, o söz “muamma” içinde “amma”sı varsa da cümlesi “muamma” kırmızı ve çırılçıplak,…