Biz güncel’in kadranına bakarken
ağır ağır akardı tarihin kum saati
Çocuktuk, dişimiz kamaşırdı şiirden
İkinci’nin birincisiydi Cansever
Vurdular sevdiklerimizi birer birer;
Ne haklılığımızı alabildiler elimizden
ne sokakları
Kimse açamadı yumruğumuzu
Ben bir kadim şehrin bağımlısıydım
sen o şehrin tarihine benzerdin
El yazmasıydın, biriciktin, kûfîydin
Her okuyuşumda yeni şeyler söylerdin
Zaman algısı da değişiyor
insanın zamanla
O uzun öyküler şimdi kısacık bir an
son dönemeçte çıldırıyor yelkovan
Dudak tiryakisi oldum
alıp üflüyorum o güzel zamanları
Dağımın duldasında bir sümbülteber
içime çekmeden usulca kokluyorum
