yağmur şiirlerini yıkıyor bir şairin
yağmur şiirlerini neden yıkar ki bir şairin?
şehrin en işlek caddesinde durdu şiir,
şairini selamladı
anlatmak istediğim her şeyi anlatmadım henüz
kızıl bir gün, kara bir kedi tırmaladı içimi
yırtık afişler önünden -yepyeni bir çağ- diyerek geçtim
bütün flamalarını taşıyorken özgürlüğün
bütün silahlarıyla vurulmak çağca
harita metot defterine çizilmiş gibi sırıtıyor
bölük pörçük yüzüm
koşuyorum çağdaş şiirin farklı kulvarlarında
adımı geri planda tutarak, adımsız, adımlarımla…
elimde çocukluğumdan kalma bir kukla
yaralı bereli ama sağ / oyun tutuyor
yıldız geçidi gözlerimde kaç kereler ve eksik hissettiren
bütün eksilerimle sana varma telaşım
barışın ne olduğunu düşünerek
savaşmak istemiyorum -artık- aşkla
her şerrin içinden alnım ak çıktım
biliyorum savaşın ahlak kurallarını
para kazanmak istemediğim tek şey şiir -belki-, artılarımdan
çünkü istemiyorum piyasanın nabzına göre şerbet vermeyi
yağmur şiirlerini bunun için mi yıkar bir şairin?
bitti şiir, şairini selamladı.
