Âzâde ve Armağan – İbrahim Halil Baran
buradayım. bir talan adamı olarak kaldım kendimde ahşap yalanlar yazdım: sakındım bileklerimi çivilerden hangi sofraya hizmet ettiysem: boşalmayan bardaklara döndü huyum mutlak bir tâlihsizlik gibi durdu kapım: açmadım. patladı yaralarım bir bir. ağıtçılar buldum kendime, oturup kırkımı bekledim. kudurdu lâhitten çağım. görmedim niçin çıplaktır gözlerim ve tere yazılan gecelerde mi vardır kış: bilmeden: geçtim kendimden…