devir
*derviş zaim’in devir filmine
bir filmde gördüm
boynuzu kesilmiş geyiğe tahta boynuz yapan adamı
mavisi solgun dünyanın atsız süvarisiydi belki
mezarlar parselledi tenime çarpa çarpa
ilerleyen şehir. beni sadeliğimden vurdu karmaşa
annelerin kalbi sıvılaşsın istedi
gizleri maskelere yeğleyen yanım
böyle yitirdim bu karnaval havasını
tekinsiz sokaklarda öldü kadınlar. oysa umudu
kodlasınlar istedim kurslardan
esnedi açlık bir çadır gibi
gerildi şehre
kaldı siyanür damağında evlerin
bir filmde gördüm
tahta boynuzuyla ormanda gezen geyiği
yeşili göçmüş dünyanın yorgun savaşçısıydı belki
bütün taşlar oynasın diye
yaşadım aşkı. taşıdım serçe hafifliğinde
mavisi canlı bir dövmeydi boynumda ağzın
