Bu bir korku körlüğü, dostluğu da bıçak kesti.
Haksızlıklar ekler sancıları acıma
geceler gözlerime bürünür.
Yalnızlığım dünyada bir Suriye göçüğü…
Petrol karasının bulaştığı tenlerde
yalpaladı insanlığım
dostluklar da böyleyse…
An/kara, kan kara, günler gri külde
bir kaldırım işte kanıyor dizlerimde.
Uyuyan ninnilerde uykusuzluğu buldum
gökyüzünü tuttu ahım
diş biledim dirildim kalbim için
düşündüm
üşüdüm yürüdüm.
Düşüp kollarımda öldüm!
Başkasının zehriydi dilinden kalbime batan
anladım o çınarın yaprağını bir karga gagalıyor!
vefa düzlükte bekler, sendeydi hep çukur.
Sahi, içinde yalan olan bir dostluk nasıl yaşar?
Fatma Aras
09.03.2025
