Lokman Kurucu çok şiir yazayım, yayımlayayım hırsını taşıyan biri değil. Olmayacak bir zamanda bir yerlerden çıkar gelir. Şiir dünyasına sataşarak yayımlanan şiir kitaplarının bende bıraktığı izlenim bu.
Negatif Bir İnsan (1999) koymuş ilk kitabının adını. Buradaki ‘negatif’ sözcüğü toplumun çürümüşlüğüne; gelenek, töre denilen ölü kültürel ögelere, ahlâk anlayışına, tutuculuğa, bireysel özgürlüklere saldıranlara karşı çıkan insanı niteliyor. Bir bakıma yaşamın öznesi olarak kendini de tanımlıyor.
Ufkunda seks işçileri, sokak çocukları, lbgtt… gibi toplumsal ve biraz da marjinal kesimler oldu hep. Onların şiirlerini yazdı daha çok: Ölünüz Lütfen, Sürekli Portakal Kabukları, Kara Gökkuşağı, 665 Çocuk ve Şeytan, Ne Güzel Suçtur Öfke, .nsest adlı kitaplarında hep biraz sonra tuzağa düşürülecek tedirgin, ürkek, öfkeli… öznelerin tragedyaları var. Yeni kitabı Mını Yerim Faşizm’de de (2024)* öyle.
Kitabın adına takılmayın. Faşizmin soyunu yok etmeyi imleyen bir ironi bu. Rahatsız edici, alışılmışın dışında bir kitap adı. Bu açıdan bakıldığında güzel bence. Çünkü okuru rahatsız eden şiirler yazmalı. Ta baştan beri Lokman Kurucu şiirini bu kavrayış üzerine kurmuş. Uyarıcı olma amacıyla okuru rahatsız eden şiirler yazıyor.
İyi bir anlatımcı Lokman Kurucu. Hayatın kurgusu neyse şiirlerinin kurgusu da o. Hayatın ürettiği keskin sözcüklerle yazıyor şiirlerini. Otosansür yok onun şiirlerinde. Çırılçıplak insan gerçekliği var.
*Lokman Kurucu, Mını Yerim Faşizm, Sub Press yayınları, 2024
Rahatsız Edici Şiirler Yazmalı! – Veysel Çolak
