I
giderek iyiyiz onunla giderek iç
elle akıl değil, dille söz değil
hayvanla hayvan; biri ağaçta
diğeri avcıyı öldüren katil
giderek iyiyiz kibrimiz ademden öte
evrende ilk nefes boşlukta ilk emir,
toprağımız ateşin cenin günleri,
siyahta yer kalmadı karanlığımıza
II
önümüze çiçekli bahçeler sürükleyen zaman,
kum ve rüzgar kusar da ensemize gerilip
denge bozan dengeler çıkar,
kaos, bizden, birbirimize
çünkü biz bu koca taşın tüm güllerini
kalbimizdeki dikenden görmeyi bildik
ki bu kirlenecek sayfadayız
gözlerinizi görüyoruz bu dem
ruhunuzu; bozuyoruz
III
suyun günahıyla paylaşılmaktan geçtik
etin sesine düşen bir elif uğruna
kahreden bir değersizlik bulutu
durmuyor artık akrebin sırtında
dondurduk mum diplerinde beşleri
zerre zerre olumsuzlayarak varlığı
düşlerimizden çıktık, tutunduk küle
yetiyor birbirimize savrulmak; olamamaktan
taşınca, kendimizden, karışmayalım diye bir geçmişe
anneler ölüsü babalar tozu bir nehir
akıldan soğuk delilikten zehirli
ölüme ölümden yakınız,
hiç bir gölgeye yol olmamaktan
giderek iyiyiz onunla giderek iyi değiliz
bir ihtimal kaldı taşmak için belki bir yemin
öteye; iyiden ve kötüden
hiç bir ilahın eli değmesin diye yazgımıza
avcumuza sağladığımız kalem..
