sen uyurken, karanlığı dişliyor gecenin köpekleri damlardan su akıyor yavru bir martı düşüyor pencerene sen uyurken ben geceyi bekledim belki son döngüsüydü dünyanın, sandım ki gözümün levhası aktı ve aktığı yerde kurudu mühür perçemsiz kaldı yüzünün yarası siz de yazıldığı gibi söyleniyorsa, kalbinin karanlık odasına yaz beni sen uyurken, uykusuz rüyalar içinde hastalar ölü kelebekler…
ÇIĞLIK Bana kanlı mühürler kaldı 0 tarih tacirinden Uçurumlar, çığlıklar ve ölüm tarifleri Bildiğim tüm masallardan topladım acılan Bir karanfil gibi yakama iliştirdim Yaşamak dedim adına sığınaklar emzirdim Bütün sözcükleri yüzleştirdim ateşle Anlatamadım günlerin cehennemini Odalara kirli haberler taşınıyor durmadan Acıya kurmuşlar sanki vericileri Bütün sevinçler çarmıhta, hızla yaşlanıyor çocuklar Bozguna uğramış aşk düşürmüş bayrağını…
1 Ben seni Bütün dillerde özledim Arkana bakma diye Seni yanına bıraktım ve Döndüm yüzüme 2 Ki Balkonda unutulan çocuğu Anlardan, anılardan Kapı aralığından getirirsin diye Duymayan bir evden Sesli bahçeler yaptım Ellerinden bildim 3 Ve bilmek iyi geldi Seni Bütün gece anladım Gün kısalıyor işte Ertelesek de Bu günlerde yaz yine bitebilir 4…
en çok nerede gerçeksem orasıdır işgal altında evliyaların kimlik tespiti için iniyorum gökyüzünden iniyorum rüyaların merdiveninden ilaçların, yan etkilerin, krizlerin iniyorum, yeniden doğarak aklınızın küllerinden düştüğümü sanacaklar intihar sayılmayacak boşlukla birleşmem bir yoldur nihayetinde zaman ve mekan belirtmeksizin yoldur, beynini paramparça görerek yeryüzünde evliyaları tutun, kim olduklarını bilmeliyim kendi aklımın sonsuz evreniyim çünkü bilindik bütün…
Gideceksiniz diyor, koynunuzdaki yalanlar belirtiyi sezmekse bilmek, görmek sancıyı silineceksiniz, dijital gözler söylüyor bunu ölüm beklenmez, gelir kaçınılmaz bit-işiniz hileli kantar karanlığı, sahtekâr ruh merceği zavallı avareliğinizi taşır o katran çukuruna vicdanın nabzı e-tanrının güdümünde, naçar mikron kayıtları ilenci kışkırtır, örseler ilacı tabaka derinliği, tabaka kalınlığı an’ın tescil darbesi, şimdi mührü kalbe, çılgın taşikardi sancı…
İhsan Özalp, ilk kitabı Tok Karnına Çekilecek Acılar’dan (2019) sonra, Didem Madak’ın, “ağrıdurmadanağrıdarmadanağrıdurmadanağrı ağrı benim / durmadan doruğuna tırmandığım meğer yüksek bir dağmış” dizeleri doğrultusunda geliştirdiği ‘ağrı’ merkezli yeni şiir kitabı Gün Aşırı Ağrı’da,** biraz daha şiirin içine giren, hatta girmekle kalmayıp üstüne koyan girişken ve gelişken bir tutum içinde görünüyor. Öyle ki içe bakarken…
Birkaç gündür Aydın Afacan’ın yeni şiir kitabı Dünya Çok Uzak’ı okuyorum. Daha önce yayımlanan Itır ve Güneş (1996), Yan Yana Yedi Kırmızı (2001), Rengîn ve Hayâl (2006), Binbir Deniz (2012), Âteşîn Beyaz (2015) adlı kitaplarını okuyanlar bu kitabında, Aydın Afacan’ın şiirini biçim bakımından özgürleştirdiğini, yaşamın kurgusunu şiirlerinin kurgusu yaptığını göreceklerdir. Bunu önemsiyorum, yaşamı değiştirmeye yönelik…
. Senin Ellerin İtiyor Salıncağımı karanlıkta Işığın Boy gösterdiği münbit bahçeye Varsın işte Diye Heves ettim O janjanlı ülkeye . Sensin beni Neşeye iten o el Ey ölüm Karanlıktan . Sensin beni Her düştüğümde yeniden Kaldıran . Sen O tufan Sen O kırbaç Sen O çan . Çannn . Çannn . Çannn . Uzayan ….
I. güvercin takla atıyordu dün akşam rüyamda sesin aynı kasabada aynı garaja park etmişti gençliğimiz koltuğumuzun altında aklımızı alan deli uğultusu plaklarımız her gece nöbet tutuyordu penceresinde şarkılarımız ve ölülerimiz II. seni düşündüğümde nasıl dönüşürse camdan bir kuşa ebemkuşağından eğimli kalbim sen de hızla kuşa dönüyorsun düşlerimin içindeki sese benimse aklım çıkıyor sen gideceksin diye…
(“ Çok yaşayınca birikiyor işte…” Sevda Şener) Rüyamda dev şiirler devşiriyordum Bir maniniz yoksa masal söyleyeyim Çün bu benim âleme gelme sebebim. Bir tek kendimize bölünüyorduk Bir de birden bire bire Öyle sevmiştim seni bir vakit Şimdi göçüyorum kendi kendime Ben yalnız annem kadar bir feragatim Babamca cahilim, hem sefaletim Seni seviyorum oğlum hem de…
