Yaradılış dilinde şekilsiz bir yara var.
Bu kadar düşünsem sağırdır yaşama,
Yaratıcı karıştırdığı torbadan kaç ömür biçti sana??
Kaç ilkteşrin var?
Şimdi nedir bilir misin?
Geçtiğimiz yollarda yürüdüm bugün
Sen buradaki şimdi akşamlarını bilmezsin
Yokluğunun karanlığını
Esen yelin hareket ettirdiği yaprakları
Issız bir yürüyüş, uzattığım
Yaprakların arasındaki güneşle
Şimdinin rüzgarıyla daha şiddetli
Parlaklığını yitirmemiş yokluğunda yıldızlar
Evet burası şimdi daha derin bir sessizlik
Kulakların çınladı mı? Anımsayınca seni.
Galibasız bir mümkün özlemim
Denk gelişlerin sanrıları yanıltmasın seni
Oysa ben,
Yolu bildiğim halde direndim
Çatlayan duvarları boyadım
Ama yine çatlak
Camın arkasındaki gölge gibi izledim
Çaresizliğimin ayak sesleri
Duyuldu mu?
Hiç iyileşmemiş,
İnkar üzerine kurulu bir düzene
Penceremi açtım
Renkler kaybolmuştu bir süreliğine
Sandığım gibi değildi yanılsamalar
Kendi içime yürüdüm ben de
Ağaca çiçek verdim
yaşadığı tüm kırgınlıklar için
İncelik eskiden detaylarla verilirdi
Tabii üslup meselesi
Sonuçta, kuyruğu yanan kediyi havada tutan şey kanatlarıydı görebilseydin…
Belirsizlik, lekelerinden arınmış bir ayna gibi artık.
