Gazel, ne gazel olmuşsun
Okunmayı, söylenmeyi…
Bir soru bile kalmaz geriye proleterden
Bu gazel bir kapitalist abrakadabra
Kara zincir halkalanmış
Kırılmayı, ezilmeyi…
Bu gece darağacımdan kurtuluyorum
Uyaklarımda paslı prangalar
Gayrı kaybedecek daha neyim var?
Adımı bile unutmuşum
Çağrılmayı çağrılmayı…
Oysa proleter derlerdi bize
Mülksüz, gümüşsüz, namsız, hem kansız…
Bir tek oğlu olan gamlı zavallı
Hay bu tantananıza itirazım var
Sebepli sıkıntılarım, kanayan tenhalarım var
Bize derler,
Göreli artık nüfusun en dipteki tortusu
Mecburen oğulsuz gecelerimde
Ve ben derdimi heceliyorum
Göz göre göre tarihi incitiyorsunuz
Kızlarımızı satabiliriz,
onlara sahip olmak, pek bir hayâli
Ama oğulları kurban ederiz,
Ya şehit, ya çırak, ya mürit hâli
Bir şişe yeşil, bir kızıl işaret tırnağı, kefenim küllü kadife
Bu bahçeye ilk girdiğimde şöyle demiştim;
Şahane!
Ortada kendini asacak bir ağaç bile var.
Nar ağacım, zar ağacım, darağacım, beni taşır mısın?
Bu gece düşmanlarım pişman olacak
Bu gece dostlarımın düş ağrıları
Şimdi prekaryalar bana acıyor
Ama ben onlar için de beyit düzerim
Gözlerim iyi görmese bile
Niçin için için söylenmeyip de
Birilerine sesleniyorum kalem elimde?
Çünkü sakin olamaz ki bir proleter
Oğlunun kumbarasını kırıp da hem de
Oğulları kırk kuruşla doyurmak için
Daha ne kadar direneyim ey yer? Çekme beni…
Bir proleter fizik bilir mi? Gizli gizli okursa küçük ihtimâl.
Yola paralel bir kuvvet, cisme yol aldırabiliyorsa, iş yapıyor demektir.
Ahlak düşkünleri, serseriler, çalışacak hali kalmamış kimseler
Yani biz…
Düştüm dişsiz deliklerine, artık düşemiyorum.
Üçe alıp kırka satın, kırkta bir de zekât verin
Ben de oğlumu kurban edeyim, dengeli düzeninize
Her dua ettiğimde kanar ellerim
Kâr sana bir eğlence medet, kâr sana bir eğlence
On kere demedim mi sana, sevme dokuz yar
Hiçbir şeyin sahibi olmadan öldün
PROLETARYA GAZELİ – KIVANÇ NALÇA
