Suya inandığım zamanlardı
Nehri dinleyip denizi adımladım
Bir kol saati yanımdan esip geçti
Rüzgar hatırımı sordu
Sessizlik bi tık yordu
Henüz adım atmadığım koydu
Kimi arasam bulduğum oydu
Suya ağzımı dayadığım zamanlardı
Nehrin içine deniz sakladım
Kabuğunu ayıklayıp biriktirdim kumunu
Yol saat 12’de durdu
Rüzgar topladı saçlarımı
Ses başımı okşadı
Çöp toplayan kamyonları dinliyorum
Avrupa’ya hareket eden uçak motorları
Martıları Kadıköy’ün
Bağdat Caddesinde hız tutkunları
Nine kargalar
Niyeler için çok geç ve yineler için vakit yok
Suyu tanıdığım zamanlardı
Herkesin fikri saklıydı su hakkında
Onu kendimce tanımlayabilmek için
Sağır olmalıydım
Bana böyle bir özellik bahşedilmedi
Dünyaya geç kaldım
İstanbul bebek
Kendimi yüz bin kere doğurdum
Artık yeter
Suyun akışını görmelisin
Lacivert derin sularda
Çekiç başlı bir köpek balığı
Bütün yosunu yedi.
