su tırmanıyor yüksek yerlerine kalbimin
dervişlerin ıslanmış gölgeleri geçiyor etimden
süzdüm aydınlığı ve çivileri
insanlar beni kendime kadar taşladı
ağzımdaki kanla ovdum çilemi
duruyor kalbimin kökünde diş izleri
suyu çağırmakla üveylendim
moraran etime gülhatmiler çizdim
kuşkuyu kaldırdım suya yordum kendimi
ismimin üstünü çizin bir leke kalsın duvarınızda
güvercinlerin kanatlarıyla
gökten söktüğüm bir ağıttır gemim
acılar yüzüyor
acılar yüzüyor
sağ bir derviş kalmadı etimde
su ve çıra kaldı asa yarılınca
kuşlarım zeytin dallarının ucunda
çöl taşıyor yalnız kalmış kuyulara
acılar toprağa değiyor
acılar toprağa değiyor
hangi suya yaraşırdı yeşile değen ellerim
(Kış Ve Sapa)
