çünkü tüm yasalar kendini dövsün diye
sevenin kalbine incir dalları eker.
çünkü alnımda üç kambur;
sevmek, istemek ve şiddet!
çünkü sevdim, istedim
ve haksızım diyecek kadar piç oğlu piçtim
ve kimse görmesin diye, nerede bir aram varsa;
dokunduğun, öptüğün, kokladığın her zerremi,
habibim, nasıl da kendimi,
nasıl da ama nasıl da kendimi ah; acım!
acım arabeski aştı, soydu dalları
acım fiziği ve ötesini aştı, evrenin incirine sardı;
görünce korkmayasın diye,
bir yıldıza çarpıp parçalanmış ruhumu
yüzüme bal sürdüm, inceden hidayet maskesi
kangren ettim mimiklerimi, olmadı
yine de sızdı aynalardan göğsüme; kan!
imana gelemedim , ey hayat, ey kafir!
çünkü cennetten tapusu olan kullar
kendilerinde olmayan,
olamayan ol’ masın diye şeytanla sevişirler
altın dolu nehirleri verip kötülük ve yalan alırlar-dı
ve bu oldukça mantıklıydı
’bir kalbim var’ demekten
bile utanacak kadar erkek aklın
ve Tanrın’ın ve devletin olan bu dünyada
aşk olsa da onu taşıyacak bir aşık olamazdı
olmaması için her şey mevcuttu, olmamamız için;
yaşasın hetero millet!
çünkü habibim,
donumdan omuzlarıma kadar bir kambur-
muş meğer,
seni kaybedene kadar doğru bildiğim her şey!
çünkü Habibim, kalbimde çürüyen incir..
boş ver…ey hayat, ey kafir!
