İçimde nedensiz bir yaşama sevinci
saadet fışkırıyor her yanımdan
kargalarla dostum martılar su başlarında
affediyorum herkesi düşmanlarımdan başka
Aklımda külüstür bir kamyonet
terk edilmiş bir mezbaha hafızamda
avuçlarımdan su içen canavar
bu kadar kabahat bana fazla
Doğrudur ateşe taptığım
kendimden geçtiğim
bahar akşamlarında
kunduramın altı delik
ellerimde pas kokusu
yine de uzandığım çayırlara
Karıncalarla konuştum
dirilttim bir ölmüş kedi
bütün küskünlere arkadaş
yürürken aklı takılan herkesle ahbap
Sabunlar dolusu yıkanmak
tiril tiril bir gömlek
bayramlar dolusu sevinç
ölümle barışmış müteveffa
iki kere yıkanmış kalbi
kamburu kirli iki defa
Çam ağaçları kırmızı kiremitler
tren istasyonları sapa oteller
ardımda kalmış hiçlik çölleri
akrepten daha akrepti
öldürdüğüm örümcek
artık ne kasvet kaldı
ne de yaralar açan gam
Dünyaya inandım dünya bana açıldı
kapandı yaralarım ikinci ben kapandı
