Biz güncel’in kadranına bakarken ağır ağır akardı tarihin kum saati Çocuktuk, dişimiz kamaşırdı şiirden İkinci’nin birincisiydi Cansever Vurdular sevdiklerimizi birer birer; Ne haklılığımızı alabildiler elimizden ne sokakları Kimse açamadı yumruğumuzu Ben bir kadim şehrin bağımlısıydım sen o şehrin tarihine benzerdin El yazmasıydın, biriciktin, kûfîydin Her okuyuşumda yeni şeyler söylerdin Zaman algısı da değişiyor insanın zamanla…
Tedirgin ihtimalini biçimledi ardında önemli iki şeyden biri bitti, karar zamanındayız şimdi kan kurumaz, Eneis, başka adımlar gerekli, ısrara muhtaç değil zaman, saklanmıyor bize doğru serinliği gürültüyle nefes alıp veriyor derimizde ve isyan apansız görünüşü sanki deniz heybesini çözdüğünde elimizdeymiş meğer tamamlamak, düş değil çünkü ovalarda kanlı yüzler, sokakta tanrı, kim bilir kimden, olmaklığımız sürüklenirmiş…
Bir Elif Burcu Özkan Şaheseri: Halı Altı Monologları İnsanı, İnsana, İnsanla şiiriyle başlıyor kitabımız. Hemen hepimiz insanız, içinde bulunduğumuz insanlara karşı çabalıyoruz ve çoğumuz insanla yapıyoruz bunu; bu sebeple başlık pek yabancı değil bize. Değil olmasına ama bunu okuyan bizden, yazan Elif Burcu Özkan’dan yüzlerce yıl önce; başka birinin daha aklına gelmiş: William Shakespeare….
Kınalanır derdimin kırk ayaklı şüphesi, Çiçeklerden panzehir süzerim, Ay koklar, Zühre doğururum. Piçine isyanlar , Rahiya sızan rüyalar, Öksüz kaderler, Duaya ve isyana Aynı eller kalkar. Aynaya bak, Yek ile…
Şükrü Çiftçi’nin ilk kitabı Kalanın Hikâyesi’nden* ne yazık ki ikinci basımı sonucu haberdar oldum. Özrüm yoğunluğuma sayılsın gayrı. Bir ilk kitap için öncelikle üslup ve şiir düzeyini başarılı bulduğumu söylemeliyim şairin. Şiirde ne yapmak istediğini iyi biliyor; öyküleme-şiir dengesi yerinde, meramı/sorunsalı konusunda sepeti hayli dolu. Önsöz yerine geçen şiirli girişe bakılırsa, “dedim bir daha dönmeyecek…
Gazel, ne gazel olmuşsun Okunmayı, söylenmeyi… Bir soru bile kalmaz geriye proleterden Bu gazel bir kapitalist abrakadabra Kara zincir halkalanmış Kırılmayı, ezilmeyi… Bu gece darağacımdan kurtuluyorum Uyaklarımda paslı prangalar Gayrı kaybedecek daha neyim var? Adımı bile unutmuşum Çağrılmayı çağrılmayı… Oysa proleter derlerdi bize Mülksüz, gümüşsüz, namsız, hem kansız… Bir tek oğlu olan gamlı zavallı Hay…
“Şeyleri adıyla çağırmamak bir yalan söyleme yöntemidir…” “Önemli olan nereye bakıldığı değil, nereden bakıldığıdır…” Siyonist İsrail 74 yıldır Filistin halkını katlediyor, işkence ediyor, aç bırakıyor, aşağılıyor, ilticaya zorluyor ve dünyanın geri kalanı o utanca ortak olmakta bir beis görmüyor… Filistin toprağında İsrail diye ucube Siyonist devletin neye kurulduğunu pek merak eden yok… Kapitalizm,…
1939, Diyarbakır-Büyükkadıköyü doğumlu öğretmen şair-yazar Fehmi Salık, son yıllarda kaleme aldığı anı-roman türündeki yapıtlarına bir yenisini daha ekledi. Kondüktör Bayram ile Neslihan* adını taşıyan romanı, her yanıyla Diyarbakır’dan havalanan bir özellik taşıyor. Salık’ın en temel özelliği, Cumhuriyet aydınlanmasından yana bir öğretmen olması ve bu aydınlığı ısrarla sürdürmesidir. Kendisine yoksul bir köy çocuğu olarak kapılarını açan…
Estetik ve politik feragat olmadan sınıfın şiiri yazılabildi mi? Günümüz şiirinin ezilenlerin külliyatına katkısı oluyor mu? Ders Olabilir Sınıfta Kalmak, politik nüveyi estetik müdahaleyle birleştirip ezilenin sınıftaki yerini şiirle cevaplıyor. Ömer Burçin Özkişi’den ezilenlerin estetik mücadelesine şiir cephesinden özel bir katkı. SEVİŞTİK HER ŞEYE RAĞMEN seviştik her şeye rağmen kurulmuş bir saat gibi tıkırındayken çarklar…
İsveç’te kanser tedavisi gören Kürt sanatçı Beytocan, bu sabah yaşamını yitirdi İsveç’te uzun bir süredir kanser tedavisi gören Kürt sanatçı Beytocan, bu sabah hayata gözlerini yumdu. ANF’de yer alan habere göre; ailesi ve dostları, 68 yaşındaki sanatçı Beytocan’ın sabah saatlerinde Stockholm’de vefat ettiğini duyurdu. Beytocan, uzun süredir kanser tedavisi görüyordu. Beytocan, bir süre önce ağır…
