Durup dururken aklına gelir
bilirsin bir yanlışı süsleyip yaşadığını.
Aslında iki diken arasındadır
hayatı toz bulutu, ömrüne hançer.
Acının yurdu olmuş yüreği
içi kapkaranlık, geceyi uyutuyor
kendinden bir yerlere kaçıyor durmadan
o cesedi görecek dönüp geriye baksa
korkusu bundan, peşinde o ayak sesi
çiçekleri bir bir soldurmuş yaşadıkları.
Yine o heyecan, soda tadında bir akşam
bir yılanla sevişirken öğrendi
anıların zamanı yakılınca
hiç kimse bulamaz kaybettiklerini.
Hepsi çoktan yıkıldı, sokaklar başkalarının
bütün oyunlar elinden alındı çocukların
ateş bile buz kesti ihanet karşısında.
Ölümle birkaç kez buluşuldu
çırılçıplak söz verildi son defa
herkes kendini öldürecek.
