bir yerde biliyorsun seninle karşılaştık
ben bir daldan kabuk gibi kuruyorken toprağa
sen bir dala yaprak gibi yürüyordun topraktan
özsuyunda kar suyu,yolun bahar, zaman pul
bana altın,güz makasın ağzındayken kefen çul
ya ben anlatsam yeşil,ya sarıyı anlasan
kayan bir yıldızım ki ne versem akşamüstü
ne versen ışık etmez,günler ki zaten küstü
bu yüzden açma korkum bağrına krateri
yalnız söz’üm kaldı gençliğim gibi duran
duygudan yırttığıma,düşten mürekkep katıp
şiir günlerden yazdığım yıllardır süren mektup
bir yerde biliyorsun seninle karşılaştık
sen bir dala yaprak gibi yürüyorken topraktan
ben bir daldan kabuk gibi kuruyordum toprağa
