Yazılar

Kınalanır derdimin kırk ayaklı şüphesi, Çiçeklerden panzehir süzerim, Ay koklar, Zühre doğururum. Piçine isyanlar , Rahiya sızan rüyalar, Öksüz kaderler, Duaya ve isyana Aynı eller kalkar. Aynaya bak, Yek ile…

Şükrü Çiftçi’nin ilk kitabı Kalanın Hikâyesi’nden* ne yazık ki ikinci basımı sonucu haberdar oldum. Özrüm yoğunluğuma sayılsın gayrı. Bir ilk kitap için öncelikle üslup ve şiir düzeyini başarılı bulduğumu söylemeliyim şairin. Şiirde ne yapmak istediğini iyi biliyor; öyküleme-şiir dengesi yerinde, meramı/sorunsalı konusunda sepeti hayli dolu. Önsöz yerine geçen şiirli girişe bakılırsa, “dedim bir daha dönmeyecek…

Gazel, ne gazel olmuşsun Okunmayı, söylenmeyi… Bir soru bile kalmaz geriye proleterden Bu gazel bir kapitalist abrakadabra Kara zincir halkalanmış Kırılmayı, ezilmeyi… Bu gece darağacımdan kurtuluyorum Uyaklarımda paslı prangalar Gayrı kaybedecek daha neyim var? Adımı bile unutmuşum Çağrılmayı çağrılmayı… Oysa proleter derlerdi bize Mülksüz, gümüşsüz, namsız, hem kansız… Bir tek oğlu olan gamlı zavallı Hay…

“Şeyleri adıyla çağırmamak bir yalan söyleme yöntemidir…”   “Önemli olan nereye bakıldığı değil, nereden bakıldığıdır…”   Siyonist İsrail 74 yıldır Filistin halkını katlediyor, işkence ediyor, aç bırakıyor, aşağılıyor, ilticaya zorluyor ve dünyanın geri kalanı o utanca ortak olmakta bir beis görmüyor… Filistin toprağında İsrail diye ucube Siyonist devletin neye kurulduğunu pek merak eden yok… Kapitalizm,…

sonu K ile biten bir isim bulalım demiştim sana şimdi neresinden gireyim ruhunun da kafiye olsun ruhuma Nar! ne için Nar? ölüm gibi birleşmek için mi bir gün sen dağılınca olmaz ki! Nar! çok düşündüm, üzüldüm yordu adın, sığmadı hiçbir imgeye of ,nar kıracağım oturup anneme senin çocukluk olduğunu şiirde hiç durmadığını anlatacağım anneme gençliğini…

Kısa yazmayın, anlamakta zorlanıyorum. Montaigne’in alttan alta kurcaladığı, “Bazı milletler yemek yerken başlarını bir örtüyle kaparlarmış. (…) Başka bir adam bilirim ne başkalarını yemek yerken görmeye ne de başkalarının kendini yerken görmesine katlanamaz.” sözü üstüne bir kitap yazılır, yazmanın vakti olur mu üstüne ise ansiklopediler. Yazmanın vakti mi olurmuş? Olur efendim, olur. Bütün perdeleri çekip…

Terimler konusunda kalemler hep savruk! Bunlardan biri de ‘kuşak’! Hemen hemen herkes ‘kuşak’ terimini, aklına estiği gibi kullanıyor; bu da anlatımı bulandırıyor. M. Yaşar Bilen, bu konuda şöyle yakınıyor. Kuşak kavramı yazınımızda rastgele ve yanlış anlaşılan bir terim durumuna düşmüştür. Örneğin sık sık kullanılan 1940 kuşağı, 1960 kuşağı, 1970 kuşağı gibi… Soruna biyolojik açıdan bakılırsa…