Gideceksiniz diyor, koynunuzdaki yalanlar belirtiyi sezmekse bilmek, görmek sancıyı silineceksiniz, dijital gözler söylüyor bunu ölüm beklenmez, gelir kaçınılmaz bit-işiniz hileli kantar karanlığı, sahtekâr ruh merceği zavallı avareliğinizi taşır o katran çukuruna vicdanın nabzı e-tanrının güdümünde, naçar mikron kayıtları ilenci kışkırtır, örseler ilacı tabaka derinliği, tabaka kalınlığı an’ın tescil darbesi, şimdi mührü kalbe, çılgın taşikardi sancı…
İhsan Özalp, ilk kitabı Tok Karnına Çekilecek Acılar’dan (2019) sonra, Didem Madak’ın, “ağrıdurmadanağrıdarmadanağrıdurmadanağrı ağrı benim / durmadan doruğuna tırmandığım meğer yüksek bir dağmış” dizeleri doğrultusunda geliştirdiği ‘ağrı’ merkezli yeni şiir kitabı Gün Aşırı Ağrı’da,** biraz daha şiirin içine giren, hatta girmekle kalmayıp üstüne koyan girişken ve gelişken bir tutum içinde görünüyor. Öyle ki içe bakarken…
Birkaç gündür Aydın Afacan’ın yeni şiir kitabı Dünya Çok Uzak’ı okuyorum. Daha önce yayımlanan Itır ve Güneş (1996), Yan Yana Yedi Kırmızı (2001), Rengîn ve Hayâl (2006), Binbir Deniz (2012), Âteşîn Beyaz (2015) adlı kitaplarını okuyanlar bu kitabında, Aydın Afacan’ın şiirini biçim bakımından özgürleştirdiğini, yaşamın kurgusunu şiirlerinin kurgusu yaptığını göreceklerdir. Bunu önemsiyorum, yaşamı değiştirmeye yönelik…
“çünkü anneler bu patlama seslerine kaderim demişti” Epeyce kere okudum Hicran Aslan’ın Otoportre adını verdiği şiir kitabını ve her seferinde ilk defa okuyormuşum hissi hiç uzaklaşmadı kalbimden. İbni Haldun’un, -yaşasaydı eğer belki de çok kızacaktı bize sürekli bu iki kelimeye sarıldığımız için- “Coğrafya kaderdir” cümlesine “Çoğu zaman da keder” cümlesini ekleyen ben, bu iki…
“Şeytan” tam bir “mesele”dir. Korku ve zaafların açıklanıp örtülmesinde, insanın, bir takım kötülüklerine tuttuğu bir “aynalı kalkan”… Onunla hayatın “Korkunç Medusa”sına taş kesilmeden yaklaşabileceği bir kalkan… Kiminde insanın, içindeki sonsuz kötülüğe bulduğu “bahane”! Farklı dinsel anlatılardan, Dante’ye, Goethe’ye, Milton’a, Golding’e, Bataille’a, şeytan-insan, şeytan-çocuk ve ‘kötülük’ bahisleri konusunda hayli ‘bereketli’ ve ürkütücü bir ‘topos’! Lokman Kurucu’nun…
Türk şiirinin ayrıksı sesi Hüseyin Ferhad’la, onun şairlik ve deneme yazarlığı, benim yazarlık-eleştirmenlik uğraşımızın başlarında, Şubat 1982-Şubat 1987 tarihlerinde beş yıl, Ankara’da Milli Eğitim Bakanlığına bağlı Film-Radyo-Televizyon ile Eğitim Merkezinde birlikte çalışmış, bir tür okul arkadaşlığı yapmıştık. Onun ilk iki şiir kitabı ve benim bir şiir yazıları kitabım –ile iki Albert Camus çevirim, tek…
Kapitalizmin, neoliberal ekonomik anlayışın ürettiği her ideolojiye, her siyasi iktidara, kültüre, antidemokratik yasalara, eşitsizliklere düşünceyle, duyguyla, silahlanmış bir öfkeyle karşı çıkmayı anlarım, bunu gerekli de görürüm. Zaten bir insanın anlamlı var olması buna bağlıdır. Öte yandan doğa’nın ve hayatın doğruladığı, bilimin açıkladığı, deneyimleyerek elde edilen bilgileri benimsemek gerektiğine de inanırım. Yani “teori pratik” ilişkisini doğru…
Doğu edebiyatını ve kültürünü iyi bilen usta şair Hüseyin Ferhad, “Şiir metafordur.”1 diyor ve ekliyor: “Metafor, günümüz şiiri için bir teknik, bir araç değil, yazılanın, hatta söylenenin ta kendisidir.” (Yedi yüzyıldır kullandığımız ‘istiare’ yerine ‘metafor’ deyince Batılı mı oluyoruz ne ‘poet’im?) İstiare de, anıştırma da, ölçü de birer araç şiiri söylemek, yazmak, kurmak için. Bütün…
Hamit Tarhan’ın siyah beyaz fotoğraflarını görünce dudağımdan dökülen söz şu oldu: Her biri sanatını ciddiye alan kişiler tarafından çekilmiş usta işi renkli fotoğraflar. O fotoğrafları büyük bir masaya yayıyorum, fotoğraflar adeta “tayflar geçidi”. Hem var hem yok. Gerçek dünya ile hayal dünyasının sınırlarının birbirine karıştığı Kahire’nin Mor Gülü’ndeki Tom gibi. Var olanın kaybolma ihtimali çok…
Sinema sanatının en ilgi çeken tür-lerindendir “suç filmleri.” Suç/gangster/mafya filmlerinin çoğunda hep bir siyaset, mafya ve polis ilişkilerini görürüz. Günümüz için güncellersek şöyle de söyleyebiliriz; siyaset, devlet mafya, medya ilişkileri… Dünya sinemasının en iyilerinden kabul edilen, çok izlenen birkaç mafya filminden söz ederek başlayalım yazımıza. Baba (Godfather) Mario Puzo’nun yazdığı aynı adlı romandan uyarlanan, Francis…
