varmak dediğimiz hep bir vahadır
hiç gitmeyenler sonunda herkese yol olurlar
ne zaman uzağa baksak boşluğun develeri
kalmak dedikçe uzaklar içimize şüphe damlar
yanık otların çağırdığı rüzgâr oluruz giderek
o son meşeye çırpınan ayaklarımız kin dolar
kadim kervanların vasiyetiyle susarız çöle
anlarız gitmekle de tamamlanmaz yollar
yollar, yollar; bir gün elbet konuşacaklar
hiç gitmeyenler sonunda herkese yol olurlar
