Çocuk çığlıkları düşerdi üstlerine
Gözleri sabun yanığı, bir eğri mavi leğen
Annelerinin rahmine sığınmacı
İlk evlerine dönemeyeceklerini bilmeden
O dünlerde,
Çaput ağaçlarına sarınıp uyurduk
Kadınlar aşardı önümüzdeki tepeden
Çıplak topuklarında kaderleri kazılı
Dokuzuna ermeden yemenilenmiş kaderleri
Adlarına imzalı tarla sınırlarında
Bir ağlardık bir ağlardık ki
Evlerin pencereleri tuz tutardı
Gözlerimiz bayramdan cenazeye dönüp gelir
İki toprak atıp bir avuç lokum yerdik
Ölenleri beklediğimiz sinema önlerinde
Biletler tırpanla kesilirdi
Okumaya Z den başladık
Tebeşirle çizmiş gidinin çaçası dedem evleri
Gecesine çatışma çıkmış ağaçları vurmuşlar
O nesile bir daha hiç kış gelmemiş
Çocukluğumdan bakınca günlerden pembe
Çocuklardan bakınca gemiler kâğıttan
Dertler şeker, acılar renkli kurdele
Günümüze dönersek,
Kadın ve çocuklar derhal filikalara!
