Şükran Belen’e…
dün gece sesine gittim
bir yaram varken bin yara hangi
tuza susamışlık hangi katın ölüm
kapısını yalancı kahkahayla açar
başa sar hayatı bak ellerini çırpıyor ıhlamurlar
dün gece sesinde durdum
bir üzümü kuşlar tahtı’nda bize böldün
ah, nasıl da yorgun şiirkızı istanbul’a demirli
-yolun sonuna geldim bircan boşa konuşma
bu ses kulağımı biçen yıldırım, hayır
ne büyük yanlışlık bu nasıl intihar şükran!
dün gece sesinle vuruldum
başa sar hayatı şükran bak ellerini çırpıyor ıhlamurlar
ince belli nehirler akıyor titreyerek
sahi biz ne zaman gideceğiz
tançiçeğinin mürekkebini koklamaya
unuttum sen söyle şükran
nâzım’ın bahçesi çayımıza şeker yağmura kırmızı çatı
bilirsin gevezedir dudukuşları kırar sözümüzü
tançiçeği ömrün düğünü sonra biz istanbul oluruz
hayır, gidilmez ateş denizine beyaz iki damla suyla
dün gece buğulu sesinde boğuldum
gökyüzü daraldıkça batık göldü simsiyah
yolun sonuna geldim bircan’ı nasıl da kolay söyledin
telaşlı dudukuşlarının ağzını düşünürken ben
anlamı kopuk geceyi verdin ateşe
o meçhul derinde kayıp bir nefes’im şükran
dün gece acıya rüzgârlandı kara perdeler
oydukça ipeğin ağrısı bu kadar yüküyle
nasıl dönüyordu dünya nasıl sel oluyordu
üzümün yarısı umut nasıl da perişan
eğme başını nâzım’ın bahçesi çok üzülür şükran
dün gece sesinde koptu kanatlarım
yüksel caddesi havlayan barikatlar içinde
durmadan güneş yüzlü bir kitap okuyor bilge kadın
gözleri yaşlı yanan gül ve şiir bastı yüksel’i
adımlarının izinde durur mu ankara aldı başını
gitti aynalı bıçak elinde
dün gece sesinde karanlığım
bu kadar acı bu kadar ağrı yakışmadı
kopardığın son dizeye
hayır yakışmaz azrail nefesine
henüz kabarmış ıslak ışkınlar veriyordu toprak
elleri sütmavi açacaktı şiirin
dün gece kalbimin altında kuş ölüsüyüm
yumdum gözlerimi de sonsuza dikilen
haziran taşıydı zaman yırtıp geceyi
sana koştum şükran üzgün ve çok öfkeliydi boğa
ah o çocuklar var ya o çocuklar
kuşlar tahtı’nda sana şiir okuyordu
şükran, kadıköy olduk seni beklemekten
hayat acı bir ninni sen olmadığın vakit
karanlığı soğuk geçiyor kayıp nefes’in
hayır, bu ayrılıktan şiir çıkmaz şükran
