devir *derviş zaim’in devir filmine bir filmde gördüm boynuzu kesilmiş geyiğe tahta boynuz yapan adamı mavisi solgun dünyanın atsız süvarisiydi belki mezarlar parselledi tenime çarpa çarpa ilerleyen şehir. beni sadeliğimden vurdu karmaşa annelerin kalbi sıvılaşsın istedi gizleri maskelere yeğleyen yanım böyle yitirdim bu karnaval havasını tekinsiz sokaklarda öldü kadınlar. oysa umudu kodlasınlar istedim kurslardan esnedi…
Sürdü cezveyi kora haram evin gözleri kudurgan öfkeyi kustu ateşe. Bütün ömrü kar altında kapıda küfürlü gözler iğrençliği getirdi odaya yapışkan ten kokusuyla adam. Acılar koyun koyuna yatakta aklındaki teslimiyet zindan bahçeye bakıyor kederli altüst olmuş evin her penceresi, göğün yüzü kırış kırış allak bullak bakışı. Kanında yürüyor yedi kuşak sınıraşan uçları tomurcuk. Şimdi gökyüzü…
Beyaz bir şapkadan düşüyoruz, tavşanlarla birlikte Tam oraya kuruluyor benek, avuç içlerime kadar dudak kesildiğim Tutsanız onları sizinkilere dek Önümüz ortamız ruj renk Heceli parmaklarınızla yasemin üfleyen gecelerden geçerek Büküldüğümüz… Sâki merdivenden aşağı loş beyaz Beni duvara yasladın ve sürttün burnumu Bir açıklama buldum kendime, düşün düşün İnsan çeker kendi nazını hatırına Nefesleri boğazdan alan…
Nazlı bir bulut iner ağzına çeker nehir, düşerim haya bakışlarım köpüklenir bir köprünün altında bir sese tutunurum sen beni yatağına sığmayan Fırat’tan say. Nesimî’ye gitmek için rüyada Settar Han’dan söz alırım masal sularına girer Fuzuli’den, Şehriyar’a akarım sen beni Kura Nehri’nde köklere akandan say. Herkesin anlamı var görevliyiz dünyada sevgi aya, öfke karanlığa benzer çoğu…
Birkaç kez geçti yağmur açık pencerelerden Portakallardan, tepelerden, içe dönüşlerden Acıyan yüzlerinden insanların, geçinme kaygısıyla Günlere bulaşan kanı yıkama telaşından Yontuldu dizelerden gelen taşla soy ağacım Bir sağanaktı sözcükler dünyayı anlamaya Umut çaldığıma dair mısır bahçelerinden Asılsız bir haber olduğum yıllar Eğri bir mayıstan kirazlı hazirana Değil kalbinize yalnızlığa bile değmemişim Sadece benimmiş aklımdaki her…
sarp yamaçlardan süzülerek indiren ömrümüzün sırtındaki kanattır anne ömre uzun bir umut sesi düşer babalardan uykulu alnımızdaki öpücüğe saklanan. ana olmak emektir tartısız vermek dorukça sevmek su üstünde yürümektir bile bile bir dehlize girip sorgusuz ilerlemektir hayatın günlerini saçlarıyla karadan ak’a süpürebilmektir verdikçe büyümektir iki olmak üç olmak dörtlenmektir ana olmak sorgusuzca parçalara bölünmektir- kim…
kıyınızdan güz geçti görmediniz kuytunuzdan sabah yüzünüzün bir yanı geceydi öpülmemiş bahçe bir yanı eski kitaplar arasında kurumuş hüzün kokuyor şimdi bütün güllerin ağzı kumların üstünde efkarlı bir eylül tenine anlam katan güneşe sesleniyor uzak komşuların çamaşır iplerinde seni arıyorum dante kanayan zamanın morarmış dudaklarını yeni bir gök ısmarlayalım yeni bir serinlik denizlerin ardına saklayalım…
sen yusuf’un asasında bile çiçek açtın yıldırımını salıp karnıma neden cenneti soktun çeldiğin aklıma tırnakların batarken etime kendi uçurumumdan düşüyorum ateşli rüzgarlar esiyor içinde bile üşüyorum bu yangına odunu sen attın günahı sevap Sevabı günah ademle aman Allah’ım kızını neden yalnız bıraktın
Bana küçük parçalar halinde Lokma lokma, yudum yudum ver Bir lokma ekmek, bir yudum su… Sen biraz bu işi fazlamı mesela, şiraze diye bir şey kalmadı bile Derdi de öyle, acıyı da, dermansızlığı bile Bir çıban, bir ağrı, şifa bulacak bir yara mesela Ya da ihtiyar babamın terk-i diyarı Ağlayayım kabulleneyim bu kör hayatı… Bana…
KEGEV’ in düzenlediği ve ilki 1996‘da verilen M. Sunullah ARISOY ödülü, bu yıl da şiir dalında verilecek. M. Sunullah ARISOY’ un Türkçeye gösterdiği özen ve emek göz önüne alınarak ödüle katılacak yapıtların değerlendirilmesinde Türkçeye özen, belirleyici ölçüt olacaktır. KATILMA KOŞULLARI : 1. 01 Ocak – 31 Aralık 2023 tarihleri arasında yayımlanan ve daha önce ödül…
