Ali Püsküllüoğlu’nun Türkçe sözlüğüne göre, yok saymak “olsa bile olmamış kabul etmek” olarak anlamlandırılmış; ama bu masum gibi görünen tanımlamanın çok ötesinde ve çok farklı anlamları da ele alış biçiminize göre içinde barındırmakta. Ayrıca, yok sayılanı, ötekileştirme ve giderek yok etme eylemine kadar da bir sonuç doğurabilmekte. En masum hali üzerinde şöyle düşünülebilir: Şu…
Önce “Gökyüzünde ve yeryüzünde, varlık ve hiçliği kendinde içermeyen hiçbir şey yoktur” diye yazıyor Sartre. Heidegger’e göre varlığın kendi kendisinin imkânları olduğunu, bir nevi kendini oldurmaya karşılık geldiğini de ekliyor. Sonra da “Varlık vardı, şimdi ise başka varlıklar var: hepsi bu” diye… Dünyanın bütün ağrısı, başka varlıkların varlığı karşılama, kabul ya da reddetme, onu yüceltme…
Şükran Belen’e… dün gece sesine gittim bir yaram varken bin yara hangi tuza susamışlık hangi katın ölüm kapısını yalancı kahkahayla açar başa sar hayatı bak ellerini çırpıyor ıhlamurlar dün gece sesinde durdum bir üzümü kuşlar tahtı’nda bize böldün ah, nasıl da yorgun şiirkızı istanbul’a demirli -yolun sonuna geldim bircan boşa konuşma bu ses kulağımı biçen…
Adı Azalan Tasalar Yasası* beni allak bulak eden öykü kitabının. Yazarı ise Partulu Ziya Alpagut! İlk kez duydum adını Partulu muhteremin! Özgeçmişini merak ettim doğal olarak. Ara tara, bir kırıntı bile yok sanal alemde! Yerle gök arası bir yerde olmalı. Anladım ki eğreti bir adla yazıyor. Aksi hâ bir yerlerden uç verirdi er geç. Neyse,…
buradayım. bir talan adamı olarak kaldım kendimde ahşap yalanlar yazdım: sakındım bileklerimi çivilerden hangi sofraya hizmet ettiysem: boşalmayan bardaklara döndü huyum mutlak bir tâlihsizlik gibi durdu kapım: açmadım. patladı yaralarım bir bir. ağıtçılar buldum kendime, oturup kırkımı bekledim. kudurdu lâhitten çağım. görmedim niçin çıplaktır gözlerim ve tere yazılan gecelerde mi vardır kış: bilmeden: geçtim kendimden…
neleri bilmek istiyorsun -gövdem bilmediklerimle varım ancak öyle sahiyim kendimde ölüm gördüm süslü efsunlu bir tabu kolum baktım bir el gördüm sağ söz düşündüm harf yazdım kıymetli dille buluştum tuttum alın yazımı anlattım gerçeğe baktım rivayet sanıldım kuldum iltifattım kendime rab ile -sustum neleri bilmek istemiyordum orada hırka giydim üstümü örttüm toprakla öyle apaçık otuzüçyıl…
Kuşadası Eğitim ve Geliştirme Vakfı (KEGEV)tarafından düzenlenen M. Sunullah Arısoy 2024 Şiir Ödülü, Mehmet Sait İmret’in, ‘’Camın Ciğere Gittiği’ adlı kitabına verildi. Kuşadası F.Özel Arabul Kültür Merkezi’nde (KUAKMER) düzenlenecek olan ve Hidayet Karakuş, Ayten Mutlu, Ahmet Özer, Çiğdem Sezer , Halim Yazıcı’dan oluşan seçici kurulun katılacağı ödül töreni, 18 Mayıs 2024 tarihinde gerçekleşecek. M.SUNULLAH ARISOY ÖDÜLÜ…
Devlet bana öl dedi, ölmedim Karavana attım tatbikatta sinek avlarken Keskin nişancı timler tetik başında besmele çekiyordu Pisi pisine gitmemeye yeminliydim Tek suçum aşktı ve bunu senden başka kim bilebilir Kapana peynir iliştirmişti hayat Uzansam demir bir mızrak hayallerimi deşecekti Kırk kere karınca duası okudum Unuttuklarımı beynimden sildim tek bir tuşla Şunu çok iyi anladım…
Göğsümün yelkenini şişirecek bir rüzgâr Yüzüme çarpılacak bir kapı bulmalıyım Dışlanmak nasıl bir şey, öğrenmek için Ruh halini metale yenik düşen ahşabın Katliamdan kılpayı kurtulan günün sonunda Hissemden çoğunu almak muhteşem ayıplardan Öpen dudaklar ahşap, okşanan metal ise Sevişmeyi ayıp saymak mümkündür kaptan Tekne şizofren öyle mi, kayalara yöneliyor İlk celsede beraat ettiriliyor deniz Soru…
Gazele… hayatıma bir kır ekle Çöz beni dağların ipiyle, ırmaklara kat Suskun çay, kanayarak durulansın sende Kalmanın tadı, gitmenin ağrısıdır. Gazele Ayrılık geliyor, aşkı öğretiyor bize Gazele… şiire yakışan, şairi yakan, bakışın Sunağında kaç kurban. Dönüp durduğum Cehennemin ağzında köpükten bir ay Beyaz yakıyor geceyi, sen gelmesen de ayak Seslerin gelsin yeter diyor Rabia hatun…
