İki aylık periyodlarla yayımlanmakta olan Sincan İstasyonu’nun Kasım-Aralık 2023 tarihli 128. sayısının başyazısında derginin 16 yılı bulan yayın serüvenine değinilirken “süreklilik ve dinamizm” zorunluluğuna vurgu yapılıyor. Bu sayının kapağında yer almış olan şair Gülseli İnal “Yeter artık!” diyor. Gösteri dergisinin dosya konusu yaptığı “80’li Yılların Şiiri” tartışmalarına itirazlar barındıran bir yazıyla katılmış oluyor. Yazının bir…
DUYURU – 179 eliz edebiyat dergisinin Kasım 2023, 179. sayısı çıktı. Dergi, 15. yılında 11. kez okurlarına merhaba demektedir. Sevgili şairler, yazarlar, okurlar! Yıllardır, edebiyat uğruna emek, zaman ve imkân değerlendiren eliz edebiyat dergisi, abonelerin, okurların desteğiyle yolculuğunu sürdürmektedir. İlginizin, katkınızın ve dayanışma gayretinizin sürmesini bekliyoruz… Derginin 179. sayısı, önceki aylarda olduğu gibi abonelerin ve…
Tedirgin ihtimalini biçimledi ardında önemli iki şeyden biri bitti, karar zamanındayız şimdi kan kurumaz, Eneis, başka adımlar gerekli, ısrara muhtaç değil zaman, saklanmıyor bize doğru serinliği gürültüyle nefes alıp veriyor derimizde ve isyan apansız görünüşü sanki deniz heybesini çözdüğünde elimizdeymiş meğer tamamlamak, düş değil çünkü ovalarda kanlı yüzler, sokakta tanrı, kim bilir kimden, olmaklığımız sürüklenirmiş…
Bugün de uyandın, ev sıkıntılı bir elin ölmüş, ateşe tuttun yanmadı çok istedin ama başlayan yağmura da dokunamadın. Duyguların çok ağır, artık anlamalısın bunu bütün gövden titriyor, sesin de delik deşik yanında tutunacak biri yok sana bırakılan uzaklığın bu ucundasın bir de dışarıya çıkıyorsun kedilere bakmaya çakılır gibi düşüyorsun ortasına sokağın paramparça oluyor düşündüklerin. Birileri…
Bir Elif Burcu Özkan Şaheseri: Halı Altı Monologları İnsanı, İnsana, İnsanla şiiriyle başlıyor kitabımız. Hemen hepimiz insanız, içinde bulunduğumuz insanlara karşı çabalıyoruz ve çoğumuz insanla yapıyoruz bunu; bu sebeple başlık pek yabancı değil bize. Değil olmasına ama bunu okuyan bizden, yazan Elif Burcu Özkan’dan yüzlerce yıl önce; başka birinin daha aklına gelmiş: William Shakespeare….
kim çaldıysa seni muhakkak haritan da ondadır gidecek yerim yok diye düşünme olduğun yer belki de varmış olmandır en güzel düşleri giyinmişsin sen koymaz kırıklığı hayalin hafiften çizilmiştir, çatlamıştır tokluğundan sen yaratıldın alelacele başka birinin yokluğundan öyleyse kendin ol onlar ne derse desin. mesela ben narsist isem doğrudur, narın her tanesi benim dağ da benim…
Kınalanır derdimin kırk ayaklı şüphesi, Çiçeklerden panzehir süzerim, Ay koklar, Zühre doğururum. Piçine isyanlar , Rahiya sızan rüyalar, Öksüz kaderler, Duaya ve isyana Aynı eller kalkar. Aynaya bak, Yek ile…
Şükrü Çiftçi’nin ilk kitabı Kalanın Hikâyesi’nden* ne yazık ki ikinci basımı sonucu haberdar oldum. Özrüm yoğunluğuma sayılsın gayrı. Bir ilk kitap için öncelikle üslup ve şiir düzeyini başarılı bulduğumu söylemeliyim şairin. Şiirde ne yapmak istediğini iyi biliyor; öyküleme-şiir dengesi yerinde, meramı/sorunsalı konusunda sepeti hayli dolu. Önsöz yerine geçen şiirli girişe bakılırsa, “dedim bir daha dönmeyecek…
Gazel, ne gazel olmuşsun Okunmayı, söylenmeyi… Bir soru bile kalmaz geriye proleterden Bu gazel bir kapitalist abrakadabra Kara zincir halkalanmış Kırılmayı, ezilmeyi… Bu gece darağacımdan kurtuluyorum Uyaklarımda paslı prangalar Gayrı kaybedecek daha neyim var? Adımı bile unutmuşum Çağrılmayı çağrılmayı… Oysa proleter derlerdi bize Mülksüz, gümüşsüz, namsız, hem kansız… Bir tek oğlu olan gamlı zavallı Hay…
“Şeyleri adıyla çağırmamak bir yalan söyleme yöntemidir…” “Önemli olan nereye bakıldığı değil, nereden bakıldığıdır…” Siyonist İsrail 74 yıldır Filistin halkını katlediyor, işkence ediyor, aç bırakıyor, aşağılıyor, ilticaya zorluyor ve dünyanın geri kalanı o utanca ortak olmakta bir beis görmüyor… Filistin toprağında İsrail diye ucube Siyonist devletin neye kurulduğunu pek merak eden yok… Kapitalizm,…
