Bugün de uyandın, ev sıkıntılı bir elin ölmüş, ateşe tuttun yanmadı çok istedin ama başlayan yağmura da dokunamadın. Duyguların çok ağır, artık anlamalısın bunu bütün gövden titriyor, sesin de delik deşik yanında tutunacak biri yok sana bırakılan uzaklığın bu ucundasın bir de dışarıya çıkıyorsun kedilere bakmaya çakılır gibi düşüyorsun ortasına sokağın paramparça oluyor düşündüklerin. Birileri…
Bir Elif Burcu Özkan Şaheseri: Halı Altı Monologları İnsanı, İnsana, İnsanla şiiriyle başlıyor kitabımız. Hemen hepimiz insanız, içinde bulunduğumuz insanlara karşı çabalıyoruz ve çoğumuz insanla yapıyoruz bunu; bu sebeple başlık pek yabancı değil bize. Değil olmasına ama bunu okuyan bizden, yazan Elif Burcu Özkan’dan yüzlerce yıl önce; başka birinin daha aklına gelmiş: William Shakespeare….
kim çaldıysa seni muhakkak haritan da ondadır gidecek yerim yok diye düşünme olduğun yer belki de varmış olmandır en güzel düşleri giyinmişsin sen koymaz kırıklığı hayalin hafiften çizilmiştir, çatlamıştır tokluğundan sen yaratıldın alelacele başka birinin yokluğundan öyleyse kendin ol onlar ne derse desin. mesela ben narsist isem doğrudur, narın her tanesi benim dağ da benim…
Kınalanır derdimin kırk ayaklı şüphesi, Çiçeklerden panzehir süzerim, Ay koklar, Zühre doğururum. Piçine isyanlar , Rahiya sızan rüyalar, Öksüz kaderler, Duaya ve isyana Aynı eller kalkar. Aynaya bak, Yek ile…
Şükrü Çiftçi’nin ilk kitabı Kalanın Hikâyesi’nden* ne yazık ki ikinci basımı sonucu haberdar oldum. Özrüm yoğunluğuma sayılsın gayrı. Bir ilk kitap için öncelikle üslup ve şiir düzeyini başarılı bulduğumu söylemeliyim şairin. Şiirde ne yapmak istediğini iyi biliyor; öyküleme-şiir dengesi yerinde, meramı/sorunsalı konusunda sepeti hayli dolu. Önsöz yerine geçen şiirli girişe bakılırsa, “dedim bir daha dönmeyecek…
Gazel, ne gazel olmuşsun Okunmayı, söylenmeyi… Bir soru bile kalmaz geriye proleterden Bu gazel bir kapitalist abrakadabra Kara zincir halkalanmış Kırılmayı, ezilmeyi… Bu gece darağacımdan kurtuluyorum Uyaklarımda paslı prangalar Gayrı kaybedecek daha neyim var? Adımı bile unutmuşum Çağrılmayı çağrılmayı… Oysa proleter derlerdi bize Mülksüz, gümüşsüz, namsız, hem kansız… Bir tek oğlu olan gamlı zavallı Hay…
“Şeyleri adıyla çağırmamak bir yalan söyleme yöntemidir…” “Önemli olan nereye bakıldığı değil, nereden bakıldığıdır…” Siyonist İsrail 74 yıldır Filistin halkını katlediyor, işkence ediyor, aç bırakıyor, aşağılıyor, ilticaya zorluyor ve dünyanın geri kalanı o utanca ortak olmakta bir beis görmüyor… Filistin toprağında İsrail diye ucube Siyonist devletin neye kurulduğunu pek merak eden yok… Kapitalizm,…
1939, Diyarbakır-Büyükkadıköyü doğumlu öğretmen şair-yazar Fehmi Salık, son yıllarda kaleme aldığı anı-roman türündeki yapıtlarına bir yenisini daha ekledi. Kondüktör Bayram ile Neslihan* adını taşıyan romanı, her yanıyla Diyarbakır’dan havalanan bir özellik taşıyor. Salık’ın en temel özelliği, Cumhuriyet aydınlanmasından yana bir öğretmen olması ve bu aydınlığı ısrarla sürdürmesidir. Kendisine yoksul bir köy çocuğu olarak kapılarını açan…
Her şey gözümüzün önünde oldu gözümüzün önünde patladı uranyum çocuklar gözümüzün önünde verem faytonlara koşulan atlar yere serildi gözümüzün önünde hayat ve ölüm Gözümüzün önünde oldu soykırım yakılmış insanlar virane köylerde göç eden mülteciler için mezarlar hazır gözümüzün önünde yıkıldı harabeler Gözümüzün önünde oldu her şey düğün ve cenaze kâğıt bardaklarda içilen çaylar…
Estetik ve politik feragat olmadan sınıfın şiiri yazılabildi mi? Günümüz şiirinin ezilenlerin külliyatına katkısı oluyor mu? Ders Olabilir Sınıfta Kalmak, politik nüveyi estetik müdahaleyle birleştirip ezilenin sınıftaki yerini şiirle cevaplıyor. Ömer Burçin Özkişi’den ezilenlerin estetik mücadelesine şiir cephesinden özel bir katkı. SEVİŞTİK HER ŞEYE RAĞMEN seviştik her şeye rağmen kurulmuş bir saat gibi tıkırındayken çarklar…
