SAYIN TANRIM – ÖZGE SÖNMEZ
hangi soğuk rafında unutulduk uzayın sayın tanrım bunca savruk yıldızın içinde nasıl da alçakça yalnızım alacağım var senden kalbime saldığın hüzün adına annemi koy alnıma bir de delirmiş şiirleri öldürerek dirilttiğim aklıma tüm dilleri öğret sonra hepsini unuttur dilsizin diliyle çek “ölmek” fiilini yüklemsiz cümlede gizli özne olayım aynaya bakarken katiller karşılarında gözyaşı gibi durayım…