yutulan şehirlerin kurutulmuş göllerin hayatla boyanmış ölülerin şahitliğinde buldum kendimi sakız ağacının içine saklanmış korkak şair! çık oradan! geldiğimiz yerleri yaktılar gitmek istediğimiz yerlerde hasret ve açlık var diye defterler defterler ve defterler kıyamete kadar ağır cümleler yüklüyorsun boynuma sıkıl! sıkıldım! ne toprak ne gökyüzü ne şiir ne de sonsuz olmayan şu deniz yaprakları çocukluktan…
yazmakara, yaz makara, yazma kara, yazmak ara, ara ara aramalı mı, mor dağlarda turuncu tavşanlar zıplatsam, ya devrim böyle başlarsa, turuncu tavşanlar zıpladı, gerillalar zıpladı, aktivistler zıpladı, dedeler ve çocuklar, nineler ve çiçekler en önce zıpladı, nasıl anlatsam, düz değildi, ters de; anti zıpladı, eskiden kıpkızıldı da, artık hafiften kızıldı sanki, turuncu da değildi ya,…
kendimi kendimle ürkütmekten sonraydı üç beş ay pekala alışkanlık edinmek için makul bir süre: sigara tiryakiliği, çiçek yetiştiriciliği bütün kötülüklerin anası da kumar değil sevgisizlik yırtamadık ince bir zarı caaart diye! içimi nereye dökeyim hüznün kalbi gül dolmak bilmeyen, almak bilmeyen bu kabı nereye aşka ve insana inanç da ölü bir ay gibi yatarken içimi…
senden önce beyaz bir ırmaktım ben beyaz zambaklardan ve yeşil otlardan olma yukarıya doğru kıvrılan bu döngü hep böyle dönmekte ve koyu kahverengiler çoğalmakta yüzümde gitmeyi bir türlü beceremeyen kalbimle inanmıştım ilk sevene aldanmak koyu bir cümleyle yatıp kalkarken inadına daha bir laciverttim ben narı bin yapan neydi o zaman neydi ormanı büyüten koynumda -sadakat…
suçlarından sıyrılmış gezegenin gecegezen bir kadınıyım zerrem yakışık almaz doktor bir ailenin sanatkar çocuğu olmaya yazıtlardan gelen bir emir var heyetimden geçmez hiçbir zaman niteliğim, daha sarısı kavruk bir tende uzun ve ustaca yaşamakken ruhum bulamaz yolunu pusulanın hiçbir tarafında kayıp elim,, kolum kayıp bilincim, şuurum kayıptır ruhum gözlerim düşer geceleri gündüzleri yalınayak yürütülür sessizlik…
Okşar ama hanımefendi Çaresiz bir cücenin kafasını Cüce mutlu Cüce şaşkın Cüce kürdili hicazkar Cücede bir boy var Kafası hariç tek başına hükümdar Kim sorduysa aynaya En güzel kim diye O suçludur hanımefendi Sıkma canını Aç kafanı gülümse Parmağındaki yüzük Dişlilere sıkışmış bir işçi kadar ışıltılı Isırma elmayı hanımefendi Koy bir kenara dursun Ayıldığında seni…
Başlangıç; Başlangıç var mı gerçekten ; hareket yoktu diyorsun ve madde sonsuz yoğundu, zaman yoktu diyorsun.. Patlama; Bir sır ver bana, sende kalsın de; ‘ tüm bu evren hidrojen atomunun içinde ve her hidrojen atomu bir evren de bana, bunu bağıra çağıra herkese anlatayım, ihanet mi; hayır! Kimse buna inanmazsa sır ortaya dökülmüş sayılmaz; böyle…
çocukları çok olan yerlerin çok olur ölüleri gitmesin gürültüleri kimselerin kulaklarına dil olabilecek her şey lâl konuşsun en azından kumaşlar renklerle konuşulmuş istekleri dilek ağacına asılır çocuktan çaputlar ölüleri çok olan yerlerin mezarlıklarında yer kalmaz toprağa odaya –ki çukurdur-anılarına işkence –irin-morarmış isimli meçhuller gömülür tarih unutsun diye nehir kâbusu hızla yiyor balıklar-büyükler-babalar bu yüzden çok…
futbol topu fabrikasında güneşin unuttuğu küçük eller göngören’de güneş doğmadan başlar gurbetteki çocuklarını görüntülü aramada öpen özbek kadınların günlük işçi pazarı kilitli araç içinde unutulmuş çocuklar çağında çocuğunu malım dediği kadın için öldüren babalar raconsuz katiller babaları öldürüyor çocuklarının gözleri önünde masal anlatma hazzında hâl böyleyken diyen çavdar tarlasında çocuklar’ı okumamış manken mikrofon köleleri pamuk…
I. O sen Onun çamurusun bir kere yanıldı -çömlek yaptı bir kere daha yanıldı -maymun yaptı O, işi çabuk kaptı… üçüncüsünde seni yaptı, aynı malzemeden 0. LOGOS 1:1 Başlangıçta söz vardı. Söz Tanrıyla birlikteydi ve söz Tanrıydı. 1: 4 Yaşam O’ndaydı ve yaşam insanların ışığıydı. 1: 5 Işık karanlıkta patlar. Karanlık onu alt edemedi. 1;…
