
665 – lokman kurucu
I giderek iyiyiz onunla giderek iç elle akıl değil, dille söz değil hayvanla hayvan; biri ağaçta diğeri avcıyı öldüren katil giderek iyiyiz kibrimiz ademden öte evrende ilk nefes boşlukta ilk emir, toprağımız ateşin cenin günleri, siyahta yer kalmadı karanlığımıza II önümüze çiçekli bahçeler sürükleyen zaman, kum ve rüzgar kusar da ensemize gerilip denge bozan dengeler…