(“ Çok yaşayınca birikiyor işte…”
Sevda Şener)
Rüyamda dev şiirler devşiriyordum
Bir maniniz yoksa masal söyleyeyim
Çün bu benim âleme gelme sebebim.
Bir tek kendimize bölünüyorduk
Bir de birden bire bire
Öyle sevmiştim seni bir vakit
Şimdi göçüyorum kendi kendime
Ben yalnız annem kadar bir feragatim
Babamca cahilim, hem sefaletim
Seni seviyorum oğlum hem de çok fazla
Senden kaçamıyorum hiçbir tarafa
Şimdi faş edeyim maharetimi
Terakkiperverdik, hayalperesttik
Duyduğumuz her mucizeye iman ederdik
Bizi ima eden rakamlar da var
İkiler, üçler, beşler, yediler on birler
Kirli gülbanklerle terennümümüz
Sinekler geziyor tuvallerinde
Sen de fırçan ile peşi sıra git
Hiç telaşlanmayın her yangın söner
Yahu ben kimsenin bendesi miyim?
Kime itaat ettim, kimle seğirttim?
Yeriniz başım üstünde hoş gelmişsiniz
Belki de bu temaşa
Son seyircili genel prova
Fikrinizi kendinize saklayıverin
Zikrimi zihninizin bir köşesine
Ben imza atanım boş senetlere
Bonolar, kırlentler, poliçeler ve
Evlat ziyanı bir
Bir karaktersiz, bir fahrünissa
Gel bu tuzağa da gönüllü düşüver
Benim yârim bankalarda tehditkâr, tehditkâr
Ah tehditkâr, tehditkâr
Devrim günü yıkacağımız yer bankalar bankalar
Ah bankalar, bankalar!
Kız ben sana demedim mi?
Karşıki dağlar metafor, metafor!
Ah metafor metafor…
Şimdi tesbihat vakti, her şey sayıyla
Otuz üç, doksan dokuz ve bunun gibi
Sağdan say onbaşı, yalan dolan say
Gelin hep beraber çığlık atalım
Biri çığlık atınca koşup tutalım
Zaten alınızla morunuzla hem ne de şakrak
Denge mi bıraktınız ulan! artık susalım
Şimdi gözlerinde taram böcüler
Annenin resmini oğluna bırak
Yüz verdin aliye sıçtı halılar
İşte bitti ömür kıvanç, sonuna geldin
Elleri kurusun Ebu Leheb’in
Artık senin de kalemin kuru
Dersini almış da ediyor ezber
Laf olsun diye şiir yazmadın mı hiç
Git artık bundan böyle günah işleme
