sen uyurken,
karanlığı dişliyor gecenin köpekleri
damlardan su akıyor
yavru bir martı düşüyor pencerene
sen uyurken ben geceyi bekledim
belki son döngüsüydü dünyanın,
sandım ki gözümün levhası aktı
ve aktığı yerde kurudu mühür
perçemsiz kaldı yüzünün yarası
siz de yazıldığı gibi söyleniyorsa,
kalbinin karanlık odasına yaz beni
sen uyurken,
uykusuz rüyalar içinde hastalar
ölü kelebekler birikti camlarında
ben onlara hep yalan söyledim
uç vermiş acılarını dişledim
bakır gibi karartarak dilimi
beni duy
beni anla
beni sevmesen de olur artık
şehrin firarisiyim karanlıkta,
karınca yuvalarını eşeliyor içimin şeytanı
titreşiyor elimde kara saplı hançer,
sen uyurken ben herkesi bıçakladım
zehir aktı kalbimin çatlağına
yırttım karanlığın atlas kumaşını
çok ahlatlı bir gece köprüsünde
sök sökebilirsen kalbimin kirini
kaldığı yerden devam etmiyor rüya
yıkılıyor her şey sonsuz bir günaha,
canı candan ediyor
canı candan
sen uyurken,
damlardan su akıyor
beni sevmesen de olur
artık ne söylesem boş.
